من نه سفیدم نه سیاه...

چه رنجی است لذت ها را تنها بردن

و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن

و چه بدبختی آزاردهنده ای است تنها خوشبخت بودن !

در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است .

دکتر علی شریعتی

من نه سفیدم نه سیاه......

زندگی غم داردقلب من کم دارد ذهن من بیمار است حال من سنگین است. شاید آنجا آنجا، شاید اینجا اینجا زندگی غم دارد من در این صورت گه پر ز تلالو ز خوشی من در این صورت آشفته بسی غمگینم سال من زیبا نیست حال من خوب است اما حالم آه نه، هرگز نه حال من پیدا نیست. حال من گه ز کریمانه ی آن چشم تو بس دل گیر است من تو را شاد بخواهم اما حال من شادان نیست. حال من پر ز کریمانه ی چشمان تو است، لیکن نمی فهمم چرا، هم چ من نه سفیدم نه سیاه......

دل من گه خندان، دل من گه گریاندل من می سوزد، در تب و تاب زمانتو کجایی ای دوست؟ تو کجایی ای یار؟ در کدامین وادی؟ در کدامین گیتی؟دل من تنگ تو است، دل من سوی تو استدل من در طلب روی پر از نور تو است.پرده ای رازآلود، روی چشمم خفته ستچشمه ای از شادی، در درونم مرده ست. قلب من شعله ور است، قلب من ِشکوه گر است، قلب من در طلب استقلب من در طلب اوج شکوه و ابدیت، پروازقلب من در پی یک شاخه امید، سوزش اشک فلک، ا من نه سفیدم نه سیاه......